Naast lopen en festivals heb ik nog een grote interesse: wijnen. Dat komt een beetje zo.

Toen ik als jongere begon weg te gaan, werden er natuurlijk pintjes gedronken. Ik denk dat ik zo’n jaar of 17 was toen we voor de eerste keer na school een cafeetje binnen doken met een paar maten, om (achter de rug van onze ouders uiteraard) pintjes te gaan drinken. Pintjes, want dat was goedkoop en dat hoorde zo als puberende kerel. En hoewel ik tegen de mannen wel cool deed en menig pintje heb achterover geslagen, vond ik het om eerlijk te zijn echt vies. Vies gewoon. Maar zwijgen, drinken en denken dat het wel nog zou komen. Welke vent drinkt er nu geen pintjes…?

Mja. Ik dus. De dorst naar bier kwam er nooit. Ik voel me als Belg misschien wel een beetje mislukt. (Niet als man natuurlijk, ik heb genoeg om dat niet lusten van bier te counteren, hahaha!)

Wat ik dan wel drink? Wijn. Ik moet eerlijkheidshalve bekennen dat ik daar pas mee begonnen ben op latere leeftijd. Tegen mijn zin heb ik nog veel pintjes gedronken. Maar later ben ik, dankzij mijn vader, wijn beginnen appreciëren. Ik had een keer gezegd dat ik bier niet lekker vond, en dus ‘s middags aan tafel werd mij een wijntje gepresenteerd. Lekker. Kruidig smaakvol, lekkere afdronk. Ok af en toe wel eens een tegenvaller, maar als ik met mijn papa op stap ben, reikt zijn kennis wel ver genoeg om met een goed wijntje thuis te komen. En nu drink ik amper nog bier.

Vorige zaterdag zijn we naar een degustatie geweest en zijn er weer wat flesjes besteld. Goed voor een kaas- en wijnavondje binnenkort. Echt, een flesje wijn is zoveel smakelijker dan bier! Heerlijk bij een lekkere maaltijd, maar ook verfrissend in de zomer ofzo. Hmmm!Mijn favoriete komen uit Australië. Ik kan het jullie allemaal aanraden!